Το φετινό Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ορεινής ποδηλασίας πραγματοποιήθηκε τέλη Ιουλίου, στο πάρκο Σωτήρας (ΦΟΕ) στην Έδεσσα.…
Στη Φινλανδία για Gravel.
Με κάθε γουλιά νερού κατεβαίνει στο στομάχι και μία ποσότητα λάσπης στην gravel περιπέτειά μας.
Όσο κολλάω στις ρόδες των προπορευόμενων για να σώσω κάτι από τα ταχέως μειούμενα ενεργειακά μου αποθέματα, τόσο αναγκάζομαι να υπομένω τη λάσπη και το νερό που σηκώνουν οι τροχοί τους. Σε λίγο θα είμαι μόνος. Η πρώτη πράξη θα τελειώσει και μετά θα είμαι αντιμέτωπος μόνο με τον εαυτό μου. Θα τον κάνω φίλο για τα τελευταία 50 βασανιστικά χιλιόμετρα.
Παρασκευή 5/7.
Έχουμε μόλις φτάσει στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου, στις όχθες της λίμνης Jyväsjärvi, στην περιοχή Jyväskylä της Φινλανδίας. Η θερμοκρασία όσο ταξιδεύαμε βόρεια του Ελσίνκι συνεχώς έπεφτε. Δεν ξεπερνάει τους 20°C και μπορεί να πέσει μέχρι και τους 9°C. Εννέα βαθμοί και με βροχή, για να δούμε…
Οι κόποι μηνών έπαιρναν τώρα σάρκα και οστά μπροστά μας. Τα ποδήλατα μας περίμεναν στην πίσω μεριά του ξενοδοχείου. Όλα τύπου gravel. Όλα με το όνομα μας κολλημένο στον οριζόντιο περίμεναν να κάνουμε τις τελευταίες ρυθμίσεις και να τα καβαλήσουμε.
Από την άλλη μας περίμενε η σάουνα και η βουτιά στην κρύα λίμνη. Γύρω ατελείωτα δάση.
Η Jyväskylä αποτελείτε από τέσσερις εθνικούς δρυμούς που ανάμεσα τους έχουν καταγραφεί 3700 λίμνες. Σε αυτές τις λίμνες πίνουν νερό 5700 υπερμεγέθη “ελάφια”! Η άλκη (Elk, Moose) είναι είδος ελαφιού που φτάνει τα 2.1 μέτρα σε ύψος και τα 700 κιλά σε βάρος. Δεν θες να πετύχεις άλκη μετά από 100χλμ ποδηλασίας!
Σάββατο 6/7. Ημέρα αγώνα.
Η εκκίνηση δόθηκε στις 9.30 για την μεγάλη απόσταση και στις 11.30 για την… επίσης μεγάλη απόσταση των 110χλμ.
Πέντε Έλληνες έλαβαν μέρος στον αγώνα των 172χλμ. και άλλοι έξι στην απόσταση των 110χλμ. Με τις διάφορες στην ώρα εκκίνησης επιτεύχθηκε ένα όμορφο μείγμα στα τελευταία 40 χιλιόμετρα των αγώνων, όπου οι αθλητές των δύο αποστάσεων βρ΄έθηκαν να ποδηλατούν μαζί έως τον τερματισμό.
Η εκκίνηση δόθηκε. Μόλις 700 μέτρα ασφάλτου και μπαίνουμε στο χώμα. Όχι πάντα πατημένο και επίπεδο. Έχει απότομα ανηφορικά σημεία που δίνουν τη θέση τους σε κατηφορικές στροφές. Ρυάκια κυλάνε είτε δεξιά είτε αριστερά του μονοπατιού. Χρειάζεται ψυχραιμία και ισορροπία για να κρατήσεις τη θέση σου στο γκρουπ. Από την άλλη, δεν υπάρχει επιθετικότητα. Η διαδρομή από μόνη της θα κάνει μία φυσική επιλογή. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε ιδιαίτερα. Παρόλα αυτά, οι πιο δυνατοί ήδη ξεμακραίνουν σε ένα απότομο ανηφορικό σκέλος με σαθρό χαλίκι.
Όσο τα χιλιόμετρα περνούν, τα μονοπάτια δίνουν τη θέση τους σε μεγάλες επαρχιακούς χωματόδρομους. Πολλοί από αυτός έχουν φιλοξενήσει ανά τα έτη το θρυλικό ράλι Φινλανδίας. Θεόρατα δέντρα μας παρακολουθούν ενώ η ποιότητα του χωμάτινου οδοστρώματος κάποιες φορές μοιάζει καλύτερη από αυτή που συναντά κανείς στην ελληνική επαρχία.
Συνεχίζουμε
Ένα γκρουπ σχηματίζεται σιγά σιγά γύρω μου. Αρχίζω να αναγνωρίζω τα πρόσωπα. Συνεργαζόμαστε και μαζεύουμε τη διαφορά από τους προπορευόμενους. Τα χιλιόμετρα περνούν, όχι όμως με την ίδια ευκολία όπως στην άσφαλτο. Παλεύουμε εδώ και δύο ώρες, με τη μέση ταχύτητα να μην ξεπερνά τα 32 χλμ/ώρα. Ταυτόχρονα, χωρίς να το καταλάβω, έχω συλλέξει πάνω από 1000 μέτρα υψομετρικής διαφοράς, ενώ δεν έχω βρεθεί ούτε στιγμή πάνω από το υψόμετρο των 280μέτρων. Άλλωστε οι Φινλανδοί λένε « αν θες να δεις τα βουνά μας, πήγαινε προς τη Νορβηγία». Πράγματι, το μόνο πραγματικό βουνό της Φινλανδίας είναι πολύ βορειότερα από τη Jyväskylä και αποτελεί φυσικό σύνορο με τη Νορβηγία. Φυσικά, είναι τόσο άτυχοι οι Φινλανδοί σε αυτό το θέμα που ακόμα και αυτό το βουνό δεν καταδέχτηκε να έχει την ψηλότερη κορυφή του στα εδάφη τους!
Στο 90ο χιλιόμετρο οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπουν. Δεν μπορώ άλλο να κρατήσω τον ρυθμό, δεν είχα προετοιμαστεί για αυτό και στον αθλητισμό δεν γίνονται θαύματα. Σταματάω για πρώτη φορά στο σταθμό τροφοδοσίας του 110ου χιλιομέτρου. Στους άλλους δυο δεν σταμάτησε κανείς. Eyes on theprice που λένε.
Και βροχή και gravel
Εδώ και ώρα ήδη βρέχει, ίσα που έχω προλάβει να βάλω δύο κρακεράκια στο στόμα μου και βλέπω 5 αθλητές να πλησιάζουν. Μαζί τους η Lotta Henttala, επαγγελματίας της Education-First. Δεν ήμουν έτοιμος να ανέβω ξανά στη σέλα, αλλά βλέπω την ευκαιρία και την αρπάζω. Αμέσως ένα βραχώδες ανηφορικό μου κόβει τα πόδια αλλά υπομένω. Αντέχω ακόμα 20 χιλιόμετρα και ξανά μένω μόνος.
Γύρω μου ξανά μόνο δάσος. Η αλυσίδα τρίζει τόσο έντονα από τη βροχή και τη λάσπη που μου τρυπάει το μυαλό. Από εκεί και πέρα αλλαγή ρότας. Βάζω στο κινητό Thrax Punks σε μέγιστη ένταση για να μην ακούω την αλυσίδα και προσποιούμε ότι ξέρω τι κάνω. Ο μόνος τρόπος να γυρίσω στη Jyväskylä είναι να συνεχίσω το πετάλι.
Με κάθε πεταλιά νιώθω ακόμα πιο έντονα τη φύση γύρω μου. Πλέον δεν κάνω αγώνα. Πάω βόλτα σε ένα μαγευτικό τόπο. Είναι πράγματι όλα υπό έλεγχο γιατί έχω αρκετό φαγητό και νερό για να φτάσω μέχρι τον επόμενο σταθμό.
Ακούω το Μαργούδι σε διασκευή των Tharx Punks σε μέγιστη ένταση και απολαμβάνω τα τοπία, όταν ξαφνικά αντικρίζω μια ξανθιά φιγούρα να σηκώνεται από τους θάμνους στα δεξιά του δρόμου τακτοποιώντας τις τιράντες του κολάν της. Στιγμή αμηχανίας αλλά εδώ βρισκόμαστε σε modeεπιβίωσης. Όλα επιτρέπονται. Λίγο παρακάτω σταματάω εγώ για τουαλέτα και η ξανθιά φιγούρα με φτάνει. Συνεχίζουμε την πορεία μας μαζί. Τη λένε Φρίντα, είναι Γερμανίδα και έχει ζήσει αρκετά χρόνια στη Φινλανδία. Λατρεύει τα τοπία και το Gravel. Αγωνίζεται στα 110 χλμ. και μοιάζει να είναι σε καλύτερη κατάσταση από εμένα. Κουβέντα στην κουβέντα, κοροϊδεύουμε την κούραση μας και τα χιλιόμετρα περνούν.
Φτάνουμε στον τερματισμό
Σαν κερασάκι στην τούρτα τα τελευταία δέκα χιλιόμετρα της gravel διαδρομής είναι διανθισμένα με αρκετά τεχνικά σημεία, οπότε αποχαιρετώ τη Φρίντα που φαίνεται να πιέζεται τεχνικά ώστε να μην την ωθήσω σε κάποιο λάθος και συνεχίζω μόνος μου για τον τερματισμό.
Σαν όνειρο περνάω τη γραμμή και βλέπω να με περιμένουν εκεί η Αγγελική Σκούμπα και ο Γιάννης Χουρδάκης. Οικεία πρόσωπα που τόση ανάγκη έχουμε να αντικρίσουμε μετά από μια δύσκολη κατάσταση.
Πέτρος Γκαζώνης – cycling/triathlon coach myathlete
Υ.Γ. Σαν τη δική μου εκτυλίχθηκαν και οι περιπέτειες των υπόλοιπων αθλητών μας. Του Αποστόλη, του Ανδριανού, των Γιώργηδων, του Θανάση, του Γιάννη, της Ζέμης, της Σοφίας, του Άγγελου και του Νίκου. Όλοι ένιωσαν απόγνωση, κούραση και ενθουσιασμό. Όλοι γνώρισαν νέα πρόσωπα, όλοι πέρασαν με ασφάλεια τη γραμμή τερματισμού, που στην τελική ήταν και η μεγάλη επιτυχία της εκστρατείας μας!
Σχετικά Άρθρα
