Πελματιαία απονευρωσίτιδα – μέρος πρώτο.

Η Πελματιαία Απονευρωσίτιδα αποτελεί ένα κοινό και σύνηθες ζήτημα που δύναται να απασχολήσει το γενικό πληθυσμό με πιθανότητες 10%. Παράλληλα, αποτελεί τον 3^ο πιο συχνά εμφανιζόμενο τραυματισμό σε αθλητές δρομείς.

Ο σωστός όρος.

Βέβαια, ο όρος «Πελματιαία Απονευρωσίτιδα» δεν είναι ο πιο κατάλληλος, καθώς με το καταληκτικό «-ίτιδα» νοείται η ύπαρξη μιας φλεγμονώδους κατάστασης, γεγονός που δεν υφίσταται σε όλες τις περιπτώσεις τραυματισμού της Πελματιαίας Απονεύρωσης. Πιο συγκεκριμένα, βιβλιογραφικά υποστηρίζεται πως μετά τη λήψη ιστολογικού δείγματος είναι μια κατάσταση υπέρχρησης που φέρνει ως αποτέλεσμα ρήξεις και εκφυλισμό της πελματιαίας απονεύρωσης. Για το λόγο αυτό, δίνεται από τη βιβλιογραφία ο όρος «Παθολογία της Πελματιαίας Απονεύρωσης».

Κύριοι παράγοντες για πελματιαία απονευρωσίτιδα.

Ως κύριοι  παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την υγεία του πέλματος παρουσιάζονται το περιορισμένο εύρος κίνησης (ιδίως στην ραχιαία κάμψη της ποδοκνημικής άρθρωσης – δηλαδή την κίνηση του πέλματος προς τα πάνω), ο αυξημένος δείκτης μάζας σώματος και η αυξημένη και συνεχόμενη τάση στην περιοχή της πελματιαίας απονεύρωσης. Πιο συγκεκριμένα, το τελευταίο μπορεί να προκληθεί σε καταστάσεις  πολύωρης ορθοστασίας ή υπέρχρησης μετά τη διάνυση μεγάλων αποστάσεων. Η διάγνωση γίνεται από τον θεράποντα ιατρό μέσω λήψης ιστορικού και κλινικής εξέτασης. Σε κάποιες περιπτώσεις, προτείνεται επιπλέον εξέταση μέσω απεικονιστικών μεθόδων όπως είναι ο υπέρηχος, η ακτινογραφία και η μαγνητική τομογραφία. Οι περιπτώσεις αυτές αφορούν τα άτομα όπου επιμένει ο τραυματισμός παρά την ορθή θεραπεία και για αυτό θα πρέπει να διαπιστωθεί ο ακριβής λόγος των συμπτωμάτων.

Συμπτώματα.

Το πιο συχνά εμφανιζόμενο σύμπτωμα είναι ο μη αντανακλώμενος πόνος στην κατά μήκος περιοχή της πελματιαίας απονεύρωσης, ιδιαίτερα στην αρχή της ημέρας και στα πρώτα βήματα μετά από παρατεταμένη ακινησία. Ο πόνος μπορεί να υποχωρήσει μετά από λίγη ώρα, λόγω της αιμάτωσης της περιοχής μέσω της κίνησης, αλλά φαίνεται να γίνεται πιο έντονος κατά το τέλος αυτής λόγω της κόπωσης της περιοχής. Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώνεται αυξημένη τάση μέσω ψηλάφησης στην κατά μήκος της πελματιαίας απονεύρωσης περιοχή.

Η θεραπεία.

Με την κατάλληλη θεραπευτική αντιμετώπιση, το 80% των πασχόντων αποκαθίστανται πλήρως μέσα σε διάστημα 12 μηνών.

Η συντηρητική – μη επεμβατική θεραπεία αποτελείται από τροποποίηση της φυσικής δραστηριότητας του ατόμου, παγοθεραπεία σε συνδυασμό με τοπική μάλαξη, μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη φαρμακευτική αγωγή, ασκήσεις διάτασης, κινητοποίησης και ενδυνάμωσης και προσωρινή χρήση υποπτέρνιων μαλακών πάτων. Επιπλέον, στη βιβλιογραφία παρουσιάζεται η θεραπεία μέσω ορθοτικών – ανατομικών πάτων, η χρήση ταινιών  κινησιοθεραπείας (Kinesio tape), ο βελονισμός (dryneedling/acupuncture), η θεραπεία κρουστικών κυμάτων (ESWT) και οι ενέσεις κορτικοστεοειδών φαρμάκων.

Σε όλες τις περιπτώσεις, ορθό είναι να ακολουθείτε το πλάνο θεραπείας από τον θεράποντα επιστήμονα υγείας και άσκησης που έχετε επιλέξει (ειδικότερα αν εμπλέκεται φαρμακευτική αγωγή), προκειμένου να υποχωρήσουν γρήγορα και άμεσα τα συμπτώματα που έχετε εμφανίσει.

Κατερίνα Καράβολα – personal trainer myathlete