Αγώνας: ποιος επιλέγεις να είσαι;

Ημέρα αγώνα η σημερινή. Από αυτούς που μας έλειψαν τόσο πολύ τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Αγώνας, σημείο αναφοράς εδώ και 39χρόνια για τους Αθηναίους δρομείς και όχι μόνο, αλλά και από αυτούς που προσφέρονται για καλές επιδόσεις, μια και είναι μία επίπεδη διαδρομή.

Βέβαια και η «φλαταδούρα», δεν είναι τόσο εύκολη όσο ακούγεται σε σχέση με άλλες διαδρομές που έχουν ανηφόρες και κατηφόρες. Απαιτεί, στην περίπτωση που έχεις σκοπό να το πιέσεις το «μηχάνημα», ένα σχετικά σταθερά γρήγορο ρυθμό από την αρχή (για τον καθένα το δικό του «γρήγορο»), συγκέντρωση και πίεση και δεν έχεις και να σκέφτεσαι «υπομονή μετά την ανηφόρα έρχεται η κατηφόρα». Σίγουρα, η τελική απόδοση-επίδοση (δύο διαφορετικές έννοιες, για τις οποίες θα επανέλθω στο μέλλον), εξαρτάται και από την προπόνηση που έχει πραγματοποιηθεί και από τις ιδιαίτερες προτιμήσεις κάθε δρομέα.

Flashback στην… απόλαυση.

Anyway, στα δικά μας (μου). Καθώς έδενα το πρωί τα κορδόνια μου, θυμήθηκα μια στιχομυθία μεταξύ εμού και μιας εθελόντριας μετά από έναν τερματισμό σε 5άρι στη Florida, USA, το 2006 νομίζω. Τότε έτρεχα ακόμα 5άρια κάτω από 20’, οπότε ήμουν συνήθως και μέσα στις και στους πρώτους που τερμάτιζαν. Εκεί λοιπόν που μου δίνει την μπανανούλα, με ρωτάει αν τερμάτισα και μετά το καταφατικό μου νεύμα (δεν θυμάμαι αν δεν μπορούσα να μιλήσω ακόμα από την κούραση, ή είχα μπουκωθεί με την μπανάνα) μου λέει «α, είσαι από αυτούς;». Επειδή το ύφος της δεν ήταν επιδοκιμαστικό, τύπου είσαι από αυτούς τους γρήγορους, τους καλούς κλπ κλπ, αλλά μάλλον αποδοκιμασίας, τη ρώτησα τι εννοούσε. Και μου απαντάει: «από αυτούς που δεν απολαμβάνουν τη διαδρομή!».

Δεν απάντησα τότε και παρόλο που αισθάνθηκα ότι έπρεπε να απολογηθώ για κάτι, η αλήθεια είναι ότι ήταν και μια παρατήρηση που αποτέλεσε τροφή για σκέψη, ιδίως όταν μετά που πήγα βόλτα στην ίδια διαδρομή διαπίστωσα ότι ήταν μαγευτική, γεγονός που όταν έτρεχα δεν παρατήρησα ποτέ.

Ο αγώνας σήμερα.

Σήμερα όμως και αφού έχουν κυλήσει πια πάρα πολλά χρόνια στο δρομικό-αγωνιστικό μου αυλάκι θα της απαντούσα ως εξής:

Καταρχάς define enjoying the course-race! Ο καθένας από εμάς δικαιούται να κάνει ό,τι του αρέσει όταν ξεκινά ο αγώνας. Αν για εμένα το “απολαμβάνω” σημαίνει να «κατεβάζω» το κεφάλι κάτω για να συγκεντρωθώ και δεν βλέπω γύρω μου, γιατί το κάψιμο στα πνευμόνια και στους τετρακεφάλους μου δεν μου αφήνουν περιθώριο, με γεια μου και χαρά μου.

Στο κάτω-κάτω εμένα μόνο παιδεύω και σε μένα λογοδοτώ πάντα. Και επίσης και στους τελευταίους να ήμουν, πάλι το ίδιο θα συνέβαινε, γιατί πάλι θα έκανα το καλύτερο που μπορούσα άσχετα από την επίδοση. Και τέλος δεν θα κάτσω να απολογηθώ ούτε για το «γρήγορο» χρόνο που έκανα, ούτε για τους «αργούς» που θα κάνω στο μέλλον (εισαγωγικά γιατί το αργό και το γρήγορο είναι πολύ σχετικό, εκτός αν είσαι ο Bold).

Κάπως έτσι «φτιαγμένη», έθεσα στον εαυτό μου το δίλημμα και σήμερα στη γραμμή εκκίνησης. Ποια θα είσαι Καρολίνα σήμερα;

Φαντάζομαι γνωρίζετε την απάντηση.

Καρολίνα Σκούρτη – Runner myathlete.