Οικογένεια και καθιστική ζωή στην παιδική ηλικία

Η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας δυστυχώς όλο και συχνότερα παρουσιάζεται τα τελευταία χρόνια σε εφήβους και παιδιά. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει συμβάλλει σημαντικά στη γιγάντωση του προβλήματος, αφού τα παιδιά βρίσκουν εύκολη διέξοδο σε αυτή, η οποία είναι «ανέξοδη» σε προσπάθεια και κούραση και ταυτόχρονα τους παρέχει διασκέδαση. Ωστόσο θα ήτανε σαν να εθελοτυφλούμε, αν ρίχναμε όλο το ανάθεμα για αυτή την κατάσταση στην πρόοδο της τεχνολογίας.

Όπως σε όλα τα θέματα που σχετίζονται με τη διαμόρφωση του χαρακτήρα και των συνηθειών ενός παιδιού, έτσι και εδώ το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης βαραίνει το οικογενειακό περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνουν τα παιδιά. Η οικογένεια λοιπόν είναι αυτή που πρώτη θα δώσει κίνητρο στα παιδιά να ακολουθήσουν το δρόμο του αθλητισμού. Αυτό μπορεί να γίνει με τους εξής τρόπους:

Ενημέρωση για τα οφέλη της άσκησης στην υγεία και των επιπτώσεων που επιφέρει σε αυτήν η καθιστική ζωή.

Πράγματι, είναι γνωστό σε όλους ότι η φυσική δραστηριότητα σχετίζεται άμεσα με καλύτερη ποιότητα ζωής. Μάλιστα όσο μεγαλύτερη η συχνότητα που εκτελείται τόσο περισσότερα οφέλη έχει στην υγεία του ανθρώπου. Όπως επίσης γνωστό είναι κι ότι η έλλειψη της σχετίζεται με υψηλά επίπεδα παχυσαρκίας, ειδικά στην ηλικιακή μετάβαση από την εφηβεία στα πρώτα χρόνια ενηλικίωσης. Επιπλέον, η άσκηση στη νεανική ηλικία μειώνει σημαντικά τους κινδύνους ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2 και καρδιαγγειακών νοσημάτων. Έτσι, παιδιά που κάνουν καθιστική ζωή διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να παρουσιάσουν τέτοια νοσήματα.

Ενθάρρυνση της προσπάθειας με σωστά πρότυπα.  

Ένα παιδί που προσπαθεί να αλλάξει τρόπο ζωής, χρειάζεται πρώτα από όλα να περιβάλλεται από τα σωστά πρότυπα. Σύμφωνα με τους Trost & Lopinzi (2011), ένα οικογενειακό περιβάλλον που υποστηρίζει έμπρακτα την ύπαρξη φυσικής δραστηριότητας στην καθημερινότητα, αποτελεί το ιδανικό παράδειγμα για την ένταξη των παιδιών στη άσκηση. Βλέποντας τους γονείς να ασκούνται συχνά μέσα στην εβδομάδα και τα αποτελέσματα αυτού στην καθημερινότητα τους (χαμηλό ποσοστό λίπους, καλή καρδιαναπνευστική αντοχή, γενικότερη ευεξία) αυξάνονται σημαντικά οι πιθανότητες να ενταχθεί και το παιδί στον αθλητισμό.

Αποφυγή κλίματος τιμωρίας  

Το λεπτό σημείο της προσπάθειας που θα κάνει η οικογένεια να αλλάξει τον τρόπο ζωής του παιδιού βρίσκεται στο κλίμα τιμωρίας που ενδεχομένως να αναπτυχθεί στο μυαλού του. Και για να μην γίνει αυτό, οι γονείς θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί. Με άλλα λόγια, η προσπάθεια πλήρους αποκοπής του από την τεχνολογία και αυτού του είδους τη διασκέδαση, δεν θα επιφέρει ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ας μην ξεχνάμε ότι κάποια στιγμή θα ενηλικιωθεί και θα ορίζει ο ίδιος/η ίδια τη ζωή του/της. Επομένως δεν μιλάμε για μια προσωρινή λύση, αλλά για μια αλλαγή στη στάσης ζωής των παιδιών. Αποσκοπώντας να συνεχιστεί και μετά την ενηλικίωση τους.

Αλέξανδρος Δημητριάδης – running coach myathlete.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Anokye, N. K., Trueman, P., Green, C., Pavey, T. G., & Taylor, R. S. (2012). Physical activity and health related quality of life. BMC public health, 12(1), 1-8.

Bassuk, S. S., & Manson, J. E. (2005). Epidemiological evidence for the role of physical activity in reducing risk of type 2 diabetes and cardiovascular disease. Journal of applied physiology.

Pietiläinen, K. H., Kaprio, J., Borg, P., Plasqui, G., Yki‐Järvinen, H., Kujala, U. M., … & Rissanen, A. (2008). Physical inactivity and obesity: a vicious circle. Obesity, 16(2), 409-414.

Trost, S. G., & Loprinzi, P. D. (2011). Parental influences on physical activity behavior in children and adolescents: a brief review. American journal of lifestyle medicine, 5(2), 171-181.