Είσαι σκληρός ή μαλακός τύπος;

Όχι, δεν θα μιλήσουμε για συναισθήματα σήμερα, αλλά για επιφάνειες τρεξίματος. Ένα από τα θέματα που εγείρουν πολλές συζητήσεις ανάμεσα στους δρομείς, σχετικά με το ποιες είναι οι καλύτερες επιλογές και πόσο και ποιες από αυτές οδηγούν ή όχι σε τραυματισμούς.

Καταρχάς λοιπόν να συμφωνήσουμε ότι όλες οι επιφάνειες δεν είναι ίδιες και ότι υπάρχουν τεράστιες διαφορές στην επίδραση που έχουν στο σώμα μας. Και με ένα φάσμα που εκτείνεται από τις πολύ σκληρές αλλά και συμπαγής επιφάνειες, όπως το τσιμέντο και την άσφαλτο (με τη δεύτερη να είναι 10 φορές πιο επιεικής σε σχέση με τους κραδασμούς από το πρώτο), μέχρι τις πιο απαλές και ασταθής όπως το απάτητο χιόνι, η άμμος και η λάσπη, η απορρόφηση κραδασμών για το σώμα μας κυμαίνεται από σχεδόν μηδενική σε πολύ μεγάλη αντίστοιχα. Ευτυχώς που για την πρώτη περίπτωση υπάρχουν τα παπούτσια τρεξίματος, τα οποία απορροφούν το μεγαλύτερο σοκ, που αλλιώς θα «ράγιζε» το σώμα. Και για να είμαστε δίκαιοι, οι σκληρές επιφάνειες έχουν το πλεονέκτημα του ελέγχου του στυλ τρεξίματος, της ευκολίας στη μέτρηση των αποστάσεων και της προπόνησης σε υψηλό ρυθμό, σε αντίθεση με τις πολύ μαλακές επιφάνειες που αναφέρθηκαν παραπάνω, στις οποίες και κινείσαι με δυσκολία και καταπονούν τους μύες και τον αχίλλειο τένοντα λόγω της βύθισης του ποδιού και της αστάθειας στο πάτημα.

Διαφορετικές επιφάνειες στο τρέξιμο.

Βέβαια, ανάμεσα σε αυτά τα δύο άκρα υπάρχουν το γρασίδι, το χώμα, τα δασικά μονοπάτια και το ταρτάν, με την κάθε επιφάνεια να έχει τις ιδιαιτερότητές της. Έτσι π.χ., το χώμα και το καρβουνίδι που είναι σχετικά σταθερές επιφάνειες, προσφέρουν καλή απορρόφηση των κραδασμών, απαιτούν περισσότερη ενέργεια και δυναμώνουν τα πόδια λόγω της ολισθηρότητας τους. Στην ίδια κατηγορία των «μαλακών» και απορροφητικών επιφανειών, θα συναντήσουμε και το γρασίδι-χόρτο που όμως είναι πιο ανομοιόμορφη και  μπορεί να επηρεάσει το πάτημα μας, αλλά ταυτόχρονα δυναμώνει το μύες των κυρίως της κνήμης και της ποδοκνημικής. Τα τεχνικά δασικά μονοπάτια έχουν ακόμα λιγότερη κραδασμική επίδραση στο σώμα, λόγω και του μειωμένου ρυθμού που απαιτείται για τη διαχείριση της διαδρομής, στη διάρκεια της οποίας παραμονεύει πάντα και ο κίνδυνος μιας πτώσης από τις πέτρες και τις ρίζες των δέντρων. Είναι μια διαδρομή όπου ενεργοποιούνται περισσότερες μυϊκές για να ελιχθούμε στις ανηφόρες, κατηφόρες και στα εμπόδια, καθιστώντας την μια πρόκληση για το μυαλό όσο και για το σώμα.

Το ταρτάν στο στίβο προσφέρει σχετικά αντικραδασμική προστασία και βοηθά στο να τρέχουμε με γρηγορότερους ρυθμούς, ενώ στα αρνητικά του συμπεριλαμβάνονται η επιβάρυνση στα γόνατα, τα ισχία και τους αστραγάλους από τις στροφές προς την ίδια κατεύθυνση και η μονοτονία του να τρέχεις γύρω-γύρω. Αυτή η μονοτονία χαρακτηρίζει και το τρέξιμο σε διάδρομο, ο οποίος ανάλογα με την ποιότητα κατασκευής προσφέρει περισσότερο ή λιγότερη αντικραδασμική προστασία. Αν και από τα παραπάνω φαίνεται οι μαλακές επιφάνειες να είναι λιγότερο επικίνδυνες για τραυματισμό, έρευνα σε πάνω από 4χιλιάδες δρομείς κατέδειξε ως υπεύθυνους των τραυματισμών τον όγκο προπόνησης και τους προηγούμενους τραυματισμούς, οπότε μάλλον δεν υπάρχει μία και μοναδική απάντηση στο ποια επιφάνεια είναι η καλύτερη.

Συμπερασματικά.

Προφανώς στην επιλογή της δρομικής επιφάνειας ρόλο παίζει για το τι αγώνα προπονούμαστε, όπως και το μέρος που ζούμε αλλά και οι προσωπικές μας προτιμήσεις. Και τελικά το να εναλλάσσουμε τις επιφάνειες που τρέχουμε και κυρίως το να ακούμε το σώμα μας, είναι το κλειδί για την αποφυγή των τραυματισμών.

Καρολίνα Σκούρτη – head running coach myathlete.