Φίλιππος Λυριτζής: αγωνιστική ποδηλασία λόγω καραντίνας

Ο Φίλιππος Λυριτζής είναι ο νικητής γενικής στην κατηγορία μάστερ της Ανάβασης Πάρνηθας. Μάταια θα τον ψάξετε σε αποτελέσματα αγώνων πριν το 2020, γιατί η αγωνιστική ποδηλατική του πορεία αρχίζει εκεί που τελείωσε η κοινωνική ελευθερία, στο άκουσμα της πρώτης καραντίνας.

Μιλήσαμε με τον Φίλιππο και σας μεταφέρουμε όσα μάθαμε, για αυτόν και την -σύντομη έως τώρα- ποδηλατική του πορεία!

“Ξεκάθαρο είναι αυτό, νομίζω φταίει η Καραντίνα” απαντά στην ερώτηση για το ερέθισμα που τον έφερε στην αγωνιστική ποδηλασία.

Γεννημένος το 1986 και μεγαλωμένος έκτοτε στην πόλη της Καλαμάτας, ο Φίλιππος ασχολείται με τη μουσική και εργάζεται ως DJ. Μάλιστα, η δουλειά του εμπεριέχει και τo -απαγορευμένο για τους αθλητές- ξενύχτι καθώς εργάζεται 9 το βράδυ με 3 το ξημέρωμα.

“DJ είμαι. Αυτή είναι η δουλειά μου και τώρα είμαι και στο ποδήλατο ξαφνικά!” λέει σαν να μην έχει χωνέψει ούτε ο ίδιος τη νέα του ενασχόληση.

Όμως ο Φίλιππος Λυριτζής δεν γνωρίστηκε τώρα με το ποδήλατο σαν όχημα. “Πάντα είχα ποδήλατο. Ναι, δεν έχω αμάξι ή μηχανάκι. Πάντα είχα κουρσάκι και έκανα αποστάσεις το πολύ είκοσι χιλιομέτρων”.

Όσο για τη στιγμή που έγινε το «κλικ» στο μυαλό του, τη θυμάται ξεκάθαρα καθώς είναι ακόμα φρέσκια η ανάμνηση.

“Είχα ένα Canonndale φτηνό και πήγαινα τις βόλτες μου και ξαφνικά μας λένε «καραντίνα-δεν δουλεύουμε πιά» και την επόμενη μέρα πήγα την βόλτα αυτή που έκανα συνέχεια. 10-11 χιλιόμετρα. Την επόμενη πήγα παραπάνω και κάπως έτσι ξεκίνησε”.

Η συμβολή και η προτροπή των ανθρώπων γύρω του επιτάχυνε τη διαδικασία της μετάβασης από την αστική στην αγωνιστική ποδηλασία.

“Με είδε ένας φίλος (που πήγαινα τις βόλτες μου) και μου λέει «πας καλά, θα σου δώσω κάτι καλουπιέδες να βάλεις». Μετά ένας άλλος φίλος είδε ότι πάω καλά, μου έδωσε κολάν. Στην αρχή τα κορόιδευα όλα! Δεν ήθελα τους καλουπιέδες, έκραζα τα κολάν, δεν ήθελα κράνος… και σιγά σιγά τα έκανα όλα!”.

Η συμβολή των φίλων δεν σταμάτησε στα εξαρτήματα, καθώς η μετάβαση σε ένα αγωνιστικό ποδήλατο κοστίζει και δεν γίνεται εύκολα από κάποιον που δεν έχει πειστεί για τη χρησιμότητά του.

“Το καλοκαίρι είδα μια φίλη, που κάνει τρίαθλο με ένα carbon Fuji και της ζήτησα να μου το δανείσει για μια εβδομάδα να δω πως είναι ένα καλό ποδήλατο, γιατί εγώ είχα αλουμίνιο. Μου το άφησε πέντε μήνες! Ερωτεύτηκα με αυτό το ποδήλατο, μου άρεσε πάρα πολύ”.

Ενώ ο Φίλιππος απολάμβανε τις ανέσεις ενός  carbon ποδηλάτου, ακόμα δεν είχε ανακαλύψει τη χρησιμότητα των δορυφόρων στην επίγεια ποδηλασία. Ένας φίλος ήταν και πάλι αυτός που του έδειξε τον δρόμο. “Στην αρχή, πήγαινα τις αποστάσεις μου και μετά τις υπολόγιζα με το google maps. Τότε ένας φίλος με σύστησε στο Strava. Μου άρεσε για να υπολογίζω τους χρόνους και τις αποστάσεις και μια μέρα μου βγάζει κούπα, πως είμαι σε μια δεκάδα και λέω «τι έγινε; Τι είναι αυτό;» Έχει έναν ανταγωνισμό το Strava που είναι καλός μερικές φορές.”

Η πρώτη αγωνιστική εμπειρία του Φίλιππου ήρθε σε έναν από τους τελευταίους αγώνες του 2020, σε μια περίοδο με δεκάδες ακυρώσεις και αναβολές, σε μια από τις πιο όμορφες αναβάσεις της Ελλάδας. “Έχοντας το Fuji το δανικό ακόμα, έμαθα ότι είχε αγώνα στον Ταΰγετο. Δεν είχα σκεφτεί να πάω σε αγώνες εκτός Καλαμάτας, οπότε αφού ο αγώνας ήταν εδώ, είπα «πάμε». Και πήγα με το Fuji, με άλλες δανικές ρόδες, με τα πρώτα μου κουμπωτά παπούτσια, τα πιο οικονομικά της Shimano και ήταν πολύ ωραία (εμπειρία)!”.

Ο Φίλιππος Λυριτζής αγωνίστηκε στην ανάβαση στην κατηγορία Open και έχασε την πρώτη θέση στο νήμα. Ενώ εκεί βίωσε και τα πρώτα του έντονα αγωνιστικά συναισθήματα. “Έτρεχα στην Open κατηγορία γιατί έλεγα πως δεν θέλω να τρέξω με ομάδες. -Ότι έλεγα ότι δεν θα κάνω το έκανα (στη συνέχεια)-”. “Το συναίσθημα ήταν πολύ ωραίο. Με θεωρώ λίγο αναίσθητο γενικά, αλλά στον αγώνα συγκινήθηκα. Ήταν πολύ περίεργο. Εκεί στα τελευταία μέτρα συγκινήθηκα”.

Όμως η καραντίνα το Φθινόπωρο του ’20 έληξε για λίγες εβδομάδες και ο Φίλιππος ήρθε αντιμέτωπος με ένα μεγάλο ζήτημα. “Μετά τον αγώνα, το Φθινόπωρο, τελείωσε για λίγο η καραντίνα και μου ζήτησε η φίλη το ποδήλατο. Καταρρακώθηκα. Έμεινα μια εβδομάδα με το Cannondale και δεν μπορούσα καθόλου. Πιο πολύ με ενοχλούσαν οι ταχύτητες, όχι το βάρος. Ότι είχε οκτώ ταχύτητες, Shimano Claris και λέω εντάξει, τι είναι αυτά τώρα..! Έστειλα κάποια μηνύματα και το ίδιο βράδυ μου είπανε «να πάρω το Look του (Χρήστου) Ποντίκη». “Και το πήρα την ημέρα των γενεθλίων μου!”

Ενώ ο Φίλιππος Λυριτζής είχε πλέον το δικό του αγωνιστικό ποδήλατο και σκόπευε βουτήξει ακόμα πιο βαθιά στο άθλημα, άλλη μια σύμπτωση ήρθε για να προστεθεί στην ποδηλατική του πορεία. “Δουλεύω σε ένα μαγαζί, ένα bistro, που ο ιδιοκτήτης είναι φίλος μου και κάνει χρόνια ποδηλασία, με προπονητή και μου είπε «δεν γίνεται, πρέπει να κάνεις προπόνηση» και με συνέστησε στον προπονητή που είχε, τον Λουκά Καταπόδη. Έτσι, ξεκίνησα από τέλη Ιανουαρίου να κάνω προπόνηση. Στην αρχή με πίεσε να κάθομαι, ότι πρέπει κάποιες μέρες να κάθομαι και να μην κάνω ποδήλατο, γιατί πηγαίναμε με κάτι παιδιά και κάναμε κάθε μέρα 5-6 ώρες.”

Το 2021 ο Φίλιππος έτρεξε πολλούς αγώνες ξεκινώντας από τον χαοτικό, λόγω αριθμού συμμετοχών, Γύρο Θυσίας για να καταλήξει να κλείσει την πρώτη του αγωνιστική σεζόν με νίκη στη θρυλική ανάβαση Πάρνηθας, στην κατηγορία Μάστερ. “Επέλεξα να πάω στην Πάρνηθα γιατί ήξερα ότι είναι ιστορικός αγώνας. Είχε και άλλο αγώνα την ίδια μέρα στην Πάτρα, αλλά είπα θα πάω στην Πάρνηθα. Ήξερα ότι ο άλλος αγώνας δεν θα έχει τόσο ανταγωνισμό και θα είχα μια καλή θέση μάλλον, αλλά ήθελα να πάω στην Πάρνηθα που θα ήταν όλοι.”

“Στρατηγική δεν είχα. Ήθελα να πάω με τον ρυθμό μου, εκεί που ξέρω. Έγιναν επιθέσεις. Έβγαινα λίγο εγώ μπροστά λίγο οι άλλοι και γύρω στο 10ο χιλιόμετρο πήγα μπροστά και έδωσα ρυθμό. Άκουσα κάποιες βαριές ανάσες και μετά από λίγο άκουσα «έλα μην πατάς άλλο οι δυο μας έχουμε μείνει». Κοιτάω πίσω και ήταν ο (Νίκος) Σπύρου. Είχαν μείνει πίσω οι άλλοι και σκέφτηκα «μα πως έγινε αυτό δεν το κατάλαβα;!».

Από εκεί και μετά ήταν μια μάχη man-to-man μεταξύ του αθλητή του Ευκλή Καλαμάτας και του αθλητή της Προόδου. “Μου είπε το παιδί αυτό (ο Νίκος Σπύρου), «πάμε μαζί και θα κάνουμε σπριντ στο τελευταίο 500άρι». Του λέω «δεν το έχω για σπριντ θα φύγω νωρίτερα» ναι, αφού δεν το ‘χω, έχω χάσει πολλούς αγώνες στο σπριντ, δεν έχω δύναμη εντάξει. Βλέπω κάτω «2000 μ.» και ξεκινάω, παλεύει και το παιδί από πίσω μου… και τερμάτισα, με περίπου μισό λεπτό από τον δεύτερο (τον Νίκο Σπύρου) και πάλι εκεί ένιωσα συγκίνηση!”

Με μια μεγάλη νίκη στην πρώτη του αγωνιστική χρονιά, ο Φίλιππος Λυριτζής κλείνει την αγωνιστική περίοδο και μπαίνει στη φάση της ξεκούρασης για ένα ακόμα πιο δυνατό 2022. “Το 2022 θέλω να κάνω μια ολοκληρωμένη προπονητικά χρονιά, γιατί φέτος ξεκίνησα το Ιανουάριο. Επίσης, θα κάνω βάρη για πρώτη φορά και θέλω να δω πως θα πάει και αυτό!”.

Πέτρος Γκαζώνης – cyclist, cycling coach myathlete.

Photo: Skitsofrenis