Ολυμπιακοί αγώνες: μια (ακόμα) Ωδή!

Αυτές τις μέρες όλα τα φώτα παγκοσμίως είναι στραμμένα στο Τόκυο. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν, είναι και θα είναι το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός του πλανήτη.

Δεν είναι υπερβολή και δεν θα αποτελέσει ποτέ ένα συνηθισμένο κλισέ που θα χρησιμοποιήσουν οι δημοσιογράφοι για να προσδώσουν κύρος στη διοργάνωση. Κανένα Mundial, κανένα πρωτάθλημα NBA, κανένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στίβου ή υγρού στίβου δεν μπορούν να συναγωνιστούν στο ελάχιστο το θέαμα και τη σημαντικότητα των Ολυμπιακών Αγώνων. Για πολλούς από εμάς, η καθημερινότητα εδώ και λίγες ημέρες, είναι ρυθμισμένη με βάση τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Θυσιάζουμε ξεκούραση και διασκέδαση στο βωμό της παρακολούθησης των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ολυμπιακοί αγώνες: η πιο σημαντική διοργάνωση. 

Ο καθένας έχει το λόγο του για αυτή την επιλογή. Σε άλλους αρέσει απλά να παρακολουθούν τους αγώνες, άλλοι ασκούν το επάγγελμά τους όπως για παράδειγμα οι δημοσιογράφοι που μας ενημερώνουν, άλλοι θέλουν να παρακολουθήσουν την προσπάθεια για διάκριση κάποιου συγγενικού ή φιλικού τους προσώπου. Υπάρχει όμως και μια κατηγορία ανθρώπων που περιμένουν πως και πως τους Ολυμπιακούς Αγώνες, για να στηθούν μπροστά από τους τηλεοπτικούς δέκτες τους και να παρακολουθήσουν όσες περισσότερες ώρες αντέχουν και τους επιτρέπεται από τις υποχρεώσεις τους χωρίς να επιλέγουν με βάση το άθλημα, το σασπένς, τα ονόματα που διαγωνίζονται!

Στην τελευταία κατηγορία τοποθετώ τον εαυτό μου. Ίσως να ευθύνεται το επάγγελμά μου, ίσως να ευθύνεται που παρακολουθώ μανιωδώς αθλητικά από μικρό παιδί. Μα άμα με ρωτήσουν γιατί νιώθω έτσι, εγώ θα απαντήσω γιατί οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι γνώση, πολιτισμός και παιδεία ταυτόχρονα.  

Οι Ολυμπιακοί αγώνες προσφέρουν γνώση.

Είναι γνώση γιατί, πείτε μου εσείς, σε ποιο άλλο αθλητικό γεγονός μπορεί κάποιος να διευρύνει τόσο εύκολα και διασκεδαστικά τους γνωστικούς του ορίζοντες. Να παρακολουθεί τοξοβολία μαθαίνοντας πως προκύπτει ο νικητής από τη μονομαχία 2 αθλητών και μετά από λίγο να πληροφορείται για τους κανόνες του skateboard και τα κριτήρια βαθμολογίας των κριτών. Σε ποια άλλη αθλητική διοργάνωση στο ένα κανάλι ο θεατής ιδρώνει από το καναπέ του παρακολουθώντας τις αναβάσεις των ποδηλατών δρόμου σε τρομακτικές κλίσεις μέσα στα καταπράσινα τοπία και στο αλλάζοντας κανάλι να αντιλαμβάνεται πόση ετοιμότητα απαιτεί ένας αγώνας πινγκ-πονγκ. 

Και επιπλέον, να παρατηρεί, να μαθαίνει για τον εξοπλισμό των αθλητών της κωπηλασίας, των ιστιοπλόων, των αθλητών της σκοποβολής, του BMX, του τζούντο και τόσων ακόμα αθλημάτων, να θαυμάζει και να μεταφέρεσαι σε έναν εκπληκτικό κόσμο πανέμορφων τοπίων, εγκαταστάσεων και θεάματος. Μαγεία.

Είναι πολιτισμός και παιδεία μαζί γιατί πείτε μου σε ποιο άλλο αθλητικό γεγονός τόσες διαφορετικές εθνικότητες γίνονται ένα με σκοπό πρώτα από όλα την συμμετοχή σε αυτή τη γιορτή. Και όταν 2 αθλητές παγκοσμίου επιπέδου δουν ότι για να αναδειχθεί νικητής στο αγώνισμα τους χρειάζεται μπαράζ, αυτοί να κάνουν χρήση του δικαιώματος να συμφωνήσουν και μοιράζονται την 1η θέση!! Συγκίνηση.

Πολιτισμός ο αθλητισμός.

Είναι πολιτισμός και παιδεία μαζί γιατί όταν ένας αθλητής παραπατάει, πέφτει και μαζί με τον δικό του αγώνα καταστρέφει και τον αγώνα ενός ανταγωνιστή του, ο ανταγωνιστής του όχι μόνο δεν εναντιώνεται αλλά σηκώνεται, τον αγκαλιάζει και τερματίζουν μαζί κάνοντας τζόκινγκ!

Αλέξανδρος Δημητριάδης – running coach myathlete.

Υ.Γ. Σεβασμός και μόνο σεβασμός σε όλα τα αθλήματα ανεξαρτήτως του πόσο δημοφιλές είναι. Και σεβασμός και μόνο σεβασμός σε όλους τους αθλητές. Καθένας τους έχει πολεμήσει με Θεούς και δαίμονες, με τα εμπόδια και τις αποτυχίες τους για να βρίσκονται εκεί. Και να μας θυμίζουν το μεγαλείο του αθλητισμού και του πως τα όνειρα μπορούν να πραγματοποιηθούν. 

Υ.Γ.2. Επιπλέον σεβασμός και μόνο σεβασμός και σε όσους εργάζονται έμμισθοι ή εθελοντές, όπως ο Ιάπωνας εθελοντής που χωρίς να την γνωρίζει καν παρηγορούσε την δικιά μας Ελισάβετ Πεσιρίδου όταν έκλαιγε για την ατυχία της να τραυματιστεί στην εκκίνηση της κούρσας, για να παρακολουθούμε εμείς τους αγώνες!!