Η πρώτη αγάπη

195 λέξεις για τον 40ο Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας (και επετειακό).

Λένε ότι η πρώτη αγάπη μένει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη και στο σώμα του εραστή. Όσες κι αν εμφανιστούν μετά από εκείνη, ποτέ δεν ξεπερνούν σε ανατριχίλα, συγκίνηση και πόθο, την πρώτη. Και είναι, οπωσδήποτε, παράξενο που οι άνθρωποι σπανίως μένουν στην πρώτη τους αγάπη, αν μιλήσουμε για τον έρωτα και τη συντροφικότητα. Ωστόσο, αρκετοί άνθρωποι επιστρέφουν στην πρώτη τους αγάπη και βρίσκουν εκεί απάγκιο και λιμάνι μετά από πολλές περιπλανήσεις.

Για τους Έλληνες δρομείς, ο Μαραθώνιος της Αθήνας, είναι η πρώτη αγάπη. Και είναι αμέτρητοι εκείνοι που δεν την «πρόδωσαν» ποτέ. Μιλώ για εκείνους που κάθε Νοέμβριο στέκονται στη γραμμή της εκκίνησης. Εκείνους που την υπερασπίζουν απέναντι σε όλες τις άλλες διαδρομές του κόσμου κι ας είναι (η πιο) δύσκολη, «τζαναμπέτισσα», απαιτητική, απρόβλεπτη και (συνήθως) «αφιλόξενη» (εξαιτίας των καιρικών συνθηκών που επικρατούν).

Ο Μαραθώνιος της Αθήνας είναι και η δική μου πρώτη αγάπη. Που την «πρόδωσα» τρέχοντας σε αλλότρια εδάφη κάμποσες φορές μέσα στα χρόνια. Που στέκομαι, όμως, γονυπετής φέτος μπροστά της, στην επέτειο των σαράντα χρόνων της, και της ζητώ να γίνει το λιμάνι και το απάγκιό μου για όσο θα με βαστούν τα πόδια μου από εδώ και στο εξής. Λέτε να με καλοδεχτεί;

Γιώργος Μυζάλης – υπεύθυνος επικοινωνίας myathlete.