Πέτρος Γκαζώνης: ο δικός μας ποδηλάτης

Ο Πέτρος είναι μέλος της ομάδας του myathlete και φέρει και το κορυφαίο επίθετο για αθλητή μεγάλων αποστάσεων, γενικώς. Ποδηλάτης και προπονητής, αλλά και ικανότατος δρομέας. Μιλήσαμε μαζί του για την ποδηλασία, τους μύθους και τις αλήθειες της, την πατρότητα, το τρέξιμο, την προπόνηση, τη διατροφή. Πολυδιάστατος και συγκροτημένος, μας είπε πολλά.

Αγωνιστικός αθλητισμός, πρωταθλητισμός και πατρότητα: τι έχει αλλάξει και τι έχει μείνει ίδιο;

Χαχα! Λακωνικά θα μπορούσα να πω ότι αλλάζουν τα πάντα! Δεν μπορώ να απαντήσω για το πως αντιμετωπίζει την πατρότητα  ένας επαγγελματίας αθλητής, γιατί αυτό είναι η δουλειά του. Μπορώ να μιλήσω από τη σκοπιά ενός full–time εργαζόμενου που προπονείται με στόχο την πρώτη θέση σε Πανελλήνιο επίπεδο. Η ποδηλασία είναι ένα άθλημα που απαιτεί πολλές ώρες προπόνησης. Πολλές ώρες μακριά από το σπίτι. Με το που έρθει το παιδί σου στη ζωή, αυτόματα αλλάζουν οι προτεραιότητες και όσο αυτό μεγαλώνει, τόσο περισσότερο χρόνο απαιτεί. Για να το θέσω αλλιώς, τόσο λιγότερο θες να είσαι μακριά του. Η ανατροφή ενός παιδιού είναι δύσκολη υπόθεση για να τη φέρει εις πέρας ένας μόνο γονιός. Χρειάζονται και οι δύο εκεί. Οπότε, το μόνο που έχει μείνει ίδιο για εμένα είναι η αγάπη για το άθλημα. Έχει αλλάξει ο διαθέσιμος χρόνος. 20 με 30 λεπτά functional άσκησης τη μέρα ή λίγο τρέξιμο, είναι αυτό που διαθέτω αυτή τη στιγμή, με λίγο περισσότερο τα Σαββατοκύριακα. Είναι αρκετό για να παίρνω τις ενδορφίνες μου και να συνεχίζω δυνατά τη μέρα.

Πως έχει αλλάξει η προπόνησή σου, μέσα στα χρόνια, και καθώς άλλαζε η ηλικία και οι υποχρεώσεις σου;

 Όσο μεγάλωνα, προσπαθούσα να προπονούμαι πιο έξυπνα. Ποιότητα και όχι ποσότητα. Επίσης άλλαξαν με τα χρόνια τα διαθέσιμα μέσα παρακολούθησης της προπόνησης. Όταν ξεκίνησα είχα ένα παλμογράφο που έδινε σήμα αραιά και που. Τώρα τα powermeters έχουν γίνει οικονομικά προσβάσιμα  για το ευρύ κοινό και κάνουν πολύ ποιοτικότερη την προπόνηση. Για να δώσω μια καλύτερη εικόνα, το 2010-11 έγραφα 500 χλμ ανά εβδομάδα, 2000 χλμ ανά μήνα. Το 2019 που ήταν μια καλή χρονιά μου, έγραφα 100 λιγότερα ανά εβδομάδα. 13-14 ώρες αντί 17-20 και ήμουν αρκετά πιο δυνατός. Με καλή προπονητική καθοδήγηση, πλέον μπορεί κανείς να φτάσει το όριο των δυνατοτήτων του.

Ποιοι άνθρωποι σε βοήθησαν όλα αυτά τα χρόνια και θα ήθελες να τους ευχαριστήσεις;

Είναι πολλά τα χρόνια και ακόμα περισσότεροι οι άνθρωποι. Ξεκινώντας από τους γονείς μου που ήταν εκεί να μου δώσουν τα πρώτα εφόδια. Ο Γιώργος Λέστος, βετεράνος αθλητής, μου έδωσε τα πρώτα μου ποδηλατικά παπούτσια δρόμου. Η πρώτη μου ομάδα, ο Άτλας Αιγίου (δεν υπάρχει πια), μου έδωσε το πρώτο μου ποδήλατο δρόμου για να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου. Η επόμενη ομάδα μου, ο Θησέας Ζωγράφου, και οι αδερφοί Κωσταντόπουλοι, ο Δημήτρης και ο Θάνος, με έκαναν ουσιαστικά αθλητή υψηλού επιπέδου στα 16 μου. Οι χορηγοί και οι φίλοι που με βοήθησαν με εξοπλισμό ώστε να συνεχίσω ένα τόσο απαιτητικό άθλημα. Οι Βασίλης Γιαννιώσης και Αγγελική Σκούμπα που βρέθηκαν προπονητικά στο πλευρό μου και μου έμαθαν αυτό που νόμιζα ότι ήδη ήξερα. Οι συναθλητές μου, που μαζί γράψαμε τόσα χιλιόμετρα και πολλές φορές θυσιάστηκαν για εμένα Θα ήθελα να γράψω για πολλούς ακόμη αλλά θα πρέπει να βγει σε τόμους η συνέντευξη. Ας το αφήσω λοιπόν εδώ!

Τι θα απαντούσες σε κάποιον που λέει: «χωρίς φάρμακα δεν μπορείς να πρωταγωνιστήσεις»;

Αυτό θα το πει μόνο κάποιος που δεν έχει δοκιμάσει να φτάσει τα όρια του ή κάποιος που βλέπει το άθλημα απ’ έξω. Ίσως να ακουστεί και από κάποιον που έχει προσπαθήσει και δεν είχε τα εργοφυσιολογικά χαρακτηριστικά να προχωρήσει. Το ντόπινγκ είναι μάστιγα αλλά δεν μπορούμε να μηδενίζουμε την προσπάθεια και το υπερθέαμα που προσφέρουν οι μεγάλοι αθλητές. Εκεί έξω υπάρχουν ταλέντα που δεν μπορεί να διανοηθεί ένας «κοινός νους»… και υπάρχει και πολύ ντόπινγκ βέβαια.

Αν υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια και ένα μεγάλο ψέμα σε σχέση με την ποδηλασία, ποια είναι αυτά και γιατί;

Η μεγάλη αλήθεια είναι πως η ποδηλασία είναι «ναρκωτικό». Άπαξ και μπεις στο τριπάκι, δύσκολα βγαίνεις. Θέλει απεξάρτηση. Το παιδί για εμένα ήταν η απεξάρτησή μου (έστω και πρόσκαιρη!). Είναι μικρόβιο που μένει μέσα σου και περιμένει τις κατάλληλες συνθήκες για να εμφανιστεί.

Το μεγάλο ψέμα, είναι η αίσθηση υπεροχής που σου δίνει. Νιώθεις ότι αυτό που κάνεις είναι μοναδικό ξεχωριστό. Βγαίνεις έξω το καλοκαίρι με αμάνικο και σορτσάκι και δείχνεις με υπερηφάνεια τις διχρωμίες που σου έχουν κάνει τα κολάν και τα jerseys, φορώντας τις φλουώ ψηλές, συμπιεστικές σου κάλτσες που προσφέρουν την απόλυτη αποκατάσταση και ο κόσμος γύρω απορεί από πιο τσίρκο το έσκασες. Η ποδηλασία είναι απίστευτη. Είναι πολύ ωραίο να γυμνάζεσαι αλλάζοντας παραστάσεις και ταξιδεύοντας, αλλά πρέπει να κρατάς και μια επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο! Συχνά, οι ποδηλάτες και οι αθλητές εν γένει, ζούμε σε μια φούσκα.

Αγαπημένοι ποδηλάτες όλων των εποχών;

Μου αρέσει πολύ η ποδηλατική ιστορία. Ιδιαίτερα του ’80 του ’90 και του 2000. Η εποχή των Fignon, LeMond και Hinault. Όποιος έχει διαβάσει το “We were young and carefree” του Fignon θα καταλάβει. Δεν έχω αγαπημένους αθλητές, αλλά έχω αγαπημένες ποδηλατικές ιστορίες και εκείνη η εποχή είχε πολλές. Αν όμως έπρεπε να διαλέξω ένα όνομα, θα ήταν αυτό του Κανέλλου Κανελλόπουλου. Αποσύρθηκε από την ποδηλασία γύρω στο 1992, οπότε δεν τον πρόλαβα, ενεργό αθλητή, αλλά τον βλέπω ακόμα και σήμερα, στα 65 του, να ποδηλατεί καμιά φορά στα Μεσόγεια. «Ποίημα», ακούγεται κλισέ, αλλά έτσι είναι όταν τον βλέπεις στη σέλα. Πολλοί λένε πως αν ήταν σήμερα νεαρός αθλητής, θα έτρεχε σίγουρα Γύρο Γαλλίας.

Θυμάσαι πότε ερωτεύθηκες το ποδήλατο; Και ποιο ήταν το πρώτο σου ποδήλατο και το πρώτο αγωνιστικό σου ποδήλατο;

 Ξεχνιούνται αυτά; Ήταν καλοκαίρι του 2004, όταν στο δωρεάν τότε Eurosport, βλέπαμε με τα ξαδέρφια μου στο χωριό, τον Γύρο Γαλλίας. Κάθε μεσημέρι παρακολουθούσαμε αγώνα και το απόγευμα βγαίναμε στην πλατεία και κυνηγιόμαστε με τα ποδήλατα. Είχα ένα μπλε ελεκτρίκ, Ideal Comfort που το λάτρευα. Το πρώτο μου αγωνιστικό ποδήλατο μου το έδωσε ο σύλλογος που αναφέρω παραπάνω, ο Άτλας Αιγίου. Ήταν ένα πορτοκαλί Ideal Delta με σειρά Shimano Tiagra. Απίστευτα ελαφρύ στα μάτια μου.

Κορυφαία σου αθλητική στιγμή και μεγαλύτερο «μάθημα» από την ενασχόληση με την ποδηλασία;

Ξεχωρίζω την τρίτη θέση μου στον Γύρο Θυσίας το 2009. Ήμουν στην κατηγορία των νέων ανδρών ακόμα, πρώτη χρονιά, αλλά έτρεχα καλά. Αγωνιζόταν εκείνη τη μέρα η κρεμ ντε λα κρεμ της ελληνικής ποδηλασίας και κάποιοι ξένοι αθλητές με την επαγγελματική ομάδα της Technal Kastro. Έβρεχε πολύ και έκανε κρύο, αλλά ήμουν σε εξαιρετική μέρα. Οι μόνοι που μπόρεσαν να με περάσουν ήταν ο Περικλής Ηλίας (Α.Σ.Πρωτέας) και ο Christoph Springer (Technal Kastro). Είχα και άλλες καλές στιγμές και καλύτερα αποτελέσματα, αλλά εκείνη τη μέρα δεν θα την ξεχάσω ποτέ. 

Το μεγαλύτερό μου μάθημα το πήρα το φθινόπωρο του 2010, όταν  μετά από δίαιτα και έχοντας χάσει πολύ βάρος πήγα να τρέξω τις κλασικές αναβάσεις. Δεν είχα δύναμη να απαντήσω σε καμία επίθεση. Ήταν λες και δούλευα με μία ταχύτητα. Για τους λάτρεις των αριθμών, 59 κιλά με ύψος 1.77 και λίπος 3% σε μέτρηση DEXA (ακούγεται ωραίο, αλλά δεν είναι). Τότε κατάλαβα πως το να είσαι πολύ ελαφρύς δεν σε κάνει καλύτερο αθλητή. Χρειάζεται δύναμη και υγεία. Πλέον αυτά είναι γνωστά, αλλά τότε το ίντερνετ δεν είχε τόση πληροφορία όση έχει σήμερα, με αποτέλεσμα κάποια πράγματα να τα μαθαίνουμε με τον άσχημο τρόπο.

Τρέχεις πολύ καλά, είναι γνωστό αυτό. Σκέφτηκες ποτέ τη μετάβαση σε ένα άλλο αγώνισμα (π.χ. τρίαθλο ή τρέξιμο);

Λατρεύω το τρέξιμο. Ο πατέρας μου ήταν δρομέας. Έτρεχε 400μ. με εμπόδια. Αλλά τώρα είναι αργά για να κάνω πρωταθλητισμό σε κάτι άλλο. Μπορεί να μπω και να αγωνιστώ σε ένα αγώνα τρεξίματος ή τριάθλου και φυσικά θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό εκείνη τη στιγμή, αλλά δεν θα αφοσιωθώ 100% στην απαιτούμενη προπόνηση. Τα επόμενα χρόνια έχω σκοπό να τρέξω κάποιους αγώνες τριάθλου, άλλωστε η τριαθλητική μας ομάδα στο myathlete μεγαλώνει και θέλω να είμαι κοντά της, όπως και στην ποδηλατική.

Τι ρόλο παίζουν τα συμπληρώματα διατροφής στην προετοιμασία ενός αθλητή;

 Τα ποιοτικά συμπληρώματα διατροφής παίζουν βασικό ρόλο σε όλη τη διάρκεια της αθλητικής σεζόν. Ο αθλητής καταπονεί καθημερινά το σώμα του και περιμένει κάθε μέρα αυτό να μπορεί να αποδώσει στο 100%. Δεν πρέπει να αρρωστήσει, δεν πρέπει να μείνει πίσω σε υδατάνθρακα ή πρωτεΐνη, δεν πρέπει να έχει έλλειψη βιταμινών. Δυστυχώς, η ποιότητα των τροφών μας δεν είναι αυτή που ήταν. Η μαζική παραγωγή εστιάζει στην ποσότητα, οπότε ο αθλητής χρειάζεται συμμάχους, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την προπόνηση. Αλλά χωρίς υπερβολές!

Ποια συμπληρώματα προτιμάς και για ποιο λόγο;

Δεν αλλάζω μάρκες και δεν αγοράζω τυχαία ή βάσει τιμής. Έχω 2 εταιρίες που εμπιστεύομαι για ενεργειακά ροφήματα, ροφήματα αποκατάστασης και ενεργειακά τζελ, και μόνο μια για βιταμίνες και ιχνοστοιχεία, την Terranova. Ακόμα και όταν δεν κάνω κάποια προετοιμασία, όταν απλώς γυμνάζομαι για να είμαι καλά, πετάω ένα scoop life drinkστο πρωινό μου. Είναι όπως το να περνάς έξω από εκκλησάκι και να κάνεις το σταυρό σου! Δεν χρειάζεται να έχει πάει κάτι στραβά, σκέφτεσαι “για να μην πάει κάτι στραβά”! Άλλωστε οι μέρες μου είναι πλέον πολύ μεγάλες και χωρίς χρόνο για ενδιάμεσα power–naps. Κάνω ότι μπορώ για να παραμείνω υγιής.