Τρεις μήνες για τον Αυθεντικό Μαραθώνιο

Let the journey begin!

Έφτασε η ώρα λοιπόν! Τελειώσανε τα ψέματα, οι διακοπές (λέμε τώρα), οι υπεκφυγές, οι αμφιβολίες (το πήρες απόφαση, προχωράμε!)…Είτε είναι ο πρώτος σου, είτε ο πολλοστός, τα κεφάλια μέσα και πάμε! Ξεκινά η ειδική προετοιμασία για τα 42.195μ. στην ξεχωριστή (προσεκτική επιλογή επιθέτου) διαδρομή του Αυθεντικού Μαραθωνίου της Αθήνας. Δεν θα μιλήσουμε σήμερα για φυσιολογικά και προπονητικά χαρακτηριστικά (που όρεξη καλοκαιριάτικα και για την υπογράφουσα και για τους αναγνώστες), αλλά θα αναφερθούμε γενικά στο μαραθώνιο δρόμο, την παγκόσμια ανάπτυξη του και θα παραθέσουμε και λόγια μαραθωνοδρόμων (επιφανών ως επί το πλείστων), που αποτελούν έμπνευση αλλά και υπενθύμιση ότι η άγρια ομορφιά και η δυσκολία του είναι ίδια για όλους τους συμμετέχοντες ανεξαρτήτως επιπέδου.

Συμβολισμοί και δεδομένα.
Ο Μαραθώνιος λοιπόν, συμβολίζει την κορύφωση των σωματικών και ψυχικών δυνάμεων του ανθρώπου και είναι αδιαμφισβήτητα ο βασιλιάς των αγώνων δρόμου (road races). Από το 1976 και με τη διεξαγωγή όλο και περισσότερων Μαραθωνίων σε διάφορες πόλεις του κόσμου, καταρίφτηκε ο μύθος ότι μόνο οι φυσιολογικά προικισμένοι πρωταθλητές μπορούν να ολοκληρώσουν και να τερματίσουν ένα τέτοιο εξαντλητικό αγώνισμα. Από το 1990 και μετά αυτό το αξιοσημείωτο κοινωνικό φαινόμενο, έχει παρουσιάσει περαιτέρω ανάπτυξη σε ότι αφορά τη συμμετοχή μεγαλύτερων σε ηλικία δρομέων και φυσικά περισσότερων γυναικών, για την πλειοψηφία των οποίων κύριος στόχος είναι η ολοκλήρωση της Μαραθώνιας απόστασης, ανεξάρτητα από το χρόνο που χρειάζεται να κάνουν. Αυτή η αντιμετώπιση του αγωνίσματος, όπου η επίδοση κάθε δρομέα δεν είναι ο μοναδικός στόχος και όπου ο τερματισμός αποκτά ίση αξία, είναι μία ευχάριστη αλλαγή που αντανακλά και μια πιο ώριμη προσέγγιση της αξίας του τρεξίματος και της φιλοσοφίας του αθλητισμού γενικότερα.

Ο Μαραθώνιος στο πέρασμα των χρόνων.
Με το πέρασμα των χρόνων ο Μαραθώνιος πέρα από αγώνας δρόμου, έχει γίνει δρόμος ειρήνης, δρόμος μηνυμάτων ανθρωπιάς, όπου ο φίλαθλος θα περιμένει σε κάποιο σημείο της διαδρομής να περάσουν από μπροστά του όλοι οι αγωνιζόμενοι και θα χειροκροτήσει και θα «ζηλέψει» και θα εμπνευστεί. Και είναι από τους λίγους αγώνες που χαίρεται και ο τελευταίος που θα τερματίσει. Γιατί κατόρθωσε να «νικήσει» τον εαυτό του, την απόσταση, την αφόρητη ζέστη ή τη βροχή και τον αέρα, τους πόνους και την ταλαιπωρία. Ιδίως μετά το 32Οχιλιόμετρο (που είναι το αγωνιστικό όριο που επιβάλλεται στον οργανισμό από την ανεπάρκεια του βασικού μεταβολικού καυσίμου, των υδατανθράκων) ο Μαραθώνιος σταματά να είναι απλά ένα αγώνισμα φυσικής κατάστασης και περνά στα όρια της πνευματικής συνάντησης με τα όρια του εαυτού. Είναι το σημείο όπου βρίσκεται η ακαταμάχητη έλξη για αυτό το αγώνισμα. Το σημείο όπου ανακαλύπτεις κάτι καινούργιο για τον εαυτό σου και την άποψή σου για τη ζωή. Είναι σε αυτό το σημείο όπου ο δρομέας θα ανακαλύψει τη βάση του ρητού: «όταν έχεις φτάσει τόσο μάκρυα που δεν μπορείς να κάνεις άλλο ένα βήμα, τότε έχεις κάνει μόνο τη μισή απόσταση από αυτή που μπορείς».

Μια πρωτόγνωρη εμπειρία.
Παρόλη τη δυσκολία του ο Μαραθώνιος προσφέρει τη δυνατότητα σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτου ηλικίας και φυσικής κατάστασης να βιώσουν μία πρωτόγνωρη εμπειρία αφού «οποιοσδήποτε αφιερώσει με υπομονή και πειθαρχία το χρόνο που απαιτείται για την προετοιμασία, μπορεί να τερματίσει έναν Μαραθώνιο». Χαρακτηριστικά και κάπως ακραία παραδείγματα αποτελούν τόσο ο τερματισμός σε 11ώρες με πατερίτσες γυναίκας που έπασχε από εγκεφαλική παράλυση, όσο και της γηραιότερης ως τώρα γυναίκας που τερμάτισε σε ένα Μαραθώνιο στην ηλικία των 93 ετών και η οποία είχε τρέξει τον πρώτο της Μαραθώνιο σε ηλικία 76 ετών.

Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί για το Μαραθώνιο και τα οποία μπορούν να αποτελέσουν λόγια έμπνευσης και παρακίνησης και για όσους προετοιμάζονται για να συμμετάσχουν σε έναν ή στον πρώτο τους Μαραθώνιο αλλά και για εκείνους που αρχίζουν να το σκέφτονται. Παρακάτω παραθέτουμε δώδεκα από αυτά, ένα για κάθε εβδομάδα που απομένει μέχρι το Μαραθώνιο της Αθήνας.

Καλή προετοιμασία!!

Είπαν για το μαραθώνιο:
1. «Ο Μαραθώνιος μπορεί να σε ταπεινώσει.» Bill Rodgers, 4φορές νικητής Μαραθωνίων Βοστώνης και Νέας Υόρκης.

2. «Το να περιγράψεις το μαρτύριο ενός Μαραθωνίου σε κάποιον που δεν τον έχει τρέξει ποτέ είναι σαν να προσπαθείς να εξηγήσεις τα χρώματα σε κάποιον που γεννήθηκε τυφλός.» Jerome Drayton, Καναδός Μαραθωνοδρόμος.

3. «Ο Μαραθώνιος είναι ένα χαρισματικό αγώνισμα. Έχει τα πάντα. Δράμα. Ανταγωνισμό. Ομαδικότητα. Ηρωισμό. Κάθε δρομέας δεν μπορεί να γίνει Ολυμπιονίκης, αλλά μπορεί να ονειρεύεται έναν τερματισμό Μαραθωνίου.» Fred Lebow, Πρόεδρος οργανωτικής επιτροπής Μαραθωνίου Νέας Υόρκης.

4. «Αν νιώθεις άσχημα στο 16ο χιλ., έχεις πρόβλημα. Αν νιώθεις άσχημα στο 32ο χιλ. είσαι φυσιολογικός. Αν ΔΕΝ νιώθεις άσχημα στο 42ο χιλ., δεν πας καλά.» Robde Castella, Αυστραλός Μαραθωνοδρόμος Παγκόσμιος Πρωταθλητής 1983.

5. «Δεν μπορούσε ο Φειδιππίδης να έχει πεθάνει εδώ;» Σχόλιο στο 32ο χιλ. σε έναν από τους πρώτους αγώνες του Frank Shorter, Ολυμπιονίκης 1972.

6. «Πρέπει να ξεχάσεις τον τελευταίο σου Μαραθώνιο πριν επιχειρήσεις τον επόμενο. Το μυαλό σου δεν πρέπει να θυμάται τι θα αντιμετωπίσει.» Frank Shorter.

7. «Άνδρες, σήμερα θα πεθάνουμε λίγο.» Emil Zatopek Τσέχος Ολυμπιονίκης, στην εκκίνηση του Μαραθωνίου των Ολυμπιακών αγώνων.

8. «Δεν μπορούσα να περπατήσω μία ολόκληρη εβδομάδα, τόσο πολύ με εξάντλησε ο αγώνας. Αλλά ήταν η πιο γλυκιά εξάντληση που είχα ποτέ.» Περιγραφή του Emil Zatopek της Ολυμπιακής του νίκης στο Μαραθώνιο του Ελσίνκι το 1952.

9. «Δεν πρόκειται να το ξανακάνω αυτό ποτέ.» Grete Waitz (Νορβηγία) μετά την πρώτη από τις εννέα συνολικά νίκες της στο Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης.

10. «Όταν ήρθα στη Νέα Υόρκη το 1978, δούλευα ως δασκάλα και αθλήτρια στίβου και ήμουν αποφασισμένη να αποχωρήσω από τον πρωταθλητισμό. Αλλά η νίκη μου εδώ με κράτησε στο υψηλό επίπεδο για άλλα δέκα χρόνια. Grete Waitz.

11. «Θέλω να δείξω πόσο όμορφος μπορεί να είναι ο Μαραθώνιος. Είμαι απέναντι σε αυτούς που βρίσκουν το Μαραθώνιο δύσκολο και κακό: τους ψυχολόγους, τους φυσιολόγους, τους αμφισβητίες. Κάνω το Μαραθώνιο όμορφο για μένα και για άλλους. Για αυτό είμαι εδώ.» Uta Pippig Γερμανίδα Μαραθωνοδρόμος με καλύτερη ατομική επίδοση 2:21:45.

12. «Τουλάχιστον στον αγώνα έχει χιλιομετρικές ενδείξεις και ξέρεις πόσο ακόμα έχεις να τρέξεις. Ο τοκετός είναι σαν να τρέχεις όσο πιο δυνατά μπορείς χωρίς να ξέρεις που είναι η γραμμή τερματισμού.» Lorraine Moller (Νέα Ζηλανδία), Χάλκινη Ολυμπιονίκης Μαραθωνίου 1984.

Καρολίνα Σκούρτη – head running coach myathlete.

Πηγή:

The Quotable Runner. Edited by Mark Will-Weber. Breakaway Books, NY.